De week tegen het pesten. We vinden allemaal dat pestgedrag écht niet door de beugel kan, maar ondertussen!
Het motto van dit jaar is, Buitensluiten? Uitgesloten! (ironisch wel) Hiermee werden op de scholen (die hieraan meededen) stappen gezet naar een fijner en veiliger gevoel op school. Aangezien mijn kinderen een groot gedeelte van de week op school zitten, ben ik een voorstander van het onder de aandacht houden van dit onderwerp. Mijn voorkeur gaat uit naar mensen die respect hebben voor elkaar en begrip op kunnen brengen voor elkaars keuzes. Maar dat valt voor veel kinderen (om welke reden dan ook) niet mee, ook niet voor volwassenen trouwens.
In mijn vorige blog schreef ik over zelfvertrouwen en mensen die oordelen en roddelen. Maar hoe stevig staat een kind eigenlijk in zijn schoenen? Kinderen zijn hele gevoelige wezens, en zeer kneedbaar. Die moet je opvoeden. Wat je ze precies leert over pesten is aan jou. Vergeet niet dat je als ouder een ontzettend belangrijke rol hierin speelt! De week tegen het pesten besteed hier aandacht aan.
De opvoeding ligt niet op school, dit ligt thuis.
Je geeft je kind een bepaalde kijk op de wereld. Dat is de kijk op de wereld die jij als ouder ook hebt. De weerspiegeling van jou gedrag breng je over op je kind. Jij bent als ouder hét voorbeeld. Wanneer een kind het voorbeeld krijgt dat je continue je grote scheur open zet bij elk wisse wasje, zal een kind dat voorbeeld gaan overnemen en dit gedrag ook gaan laten zien. Dat wordt door het kind normaal bevonden, want mama en papa doen dat ook. Daar kan het kind niks aan doen. Op school zullen kinderen leren dat pestgedrag onacceptabel is. Ze leren daarom om te communiceren en praten vervelende situaties (vaak) met elkaar uit.
Wat leren ze precies van hun ouders? De opvoeding ligt tenslotte thuis, niet op school, vind ik. Je leert je kind respectvol met de medemens om te gaan, maar ook om voor zichzelf op te komen. Beide ontzettend belangrijk. Maar zie daar als kind maar een tussenweg in te vinden. Eén ding is zeker, pesten mag niet. Kinderen die pesten krijgen hopelijk een stevige preek van hun ouders. Maar diezelfde ouders maken misschien ook het leven van andere volwassenen zuur. Pesten onder volwassenen op de werkvloer krijgt gelukkig ook steeds meer aandacht. En diezelfde volwassenen zijn het voorbeeld voor hun kind die je leert dat pesten onacceptabel is. Ik denk dat de cirkel rond is.
Factoren die het gedrag van kinderen beïnvloeden.
Bovenstaand is natuurlijk maar één factor die invloed heeft op het gedrag van je kind. Naar mijn mening een hele belangrijke. Laten we niet vergeten dat er veel meer factoren zijn die het pestgedrag stimuleren! Sociale media heeft er ook een groot aandeel in. Mede door sociale media willen kinderen voldoen aan het perfecte plaatje. Ze krijgen het voorbeeld dat perfectie het streven is, alles wat buiten die perfectie valt is een makkelijke prooi om te pesten.
Dan hebben we nog de rollen bij het pesten. Kinderen onderling hebben groepsgewijs heel goed door wat er allemaal gebeurt, heb ik het idee. Door de verschillende rollen die aangenomen worden blijft het pesten in stand gehouden. Maar die rollen ontstaan niet voor niets. Je wilt natuurlijk niet zélf het kind zijn wat gepest wordt, dus kies je voor een ”veilige” rol. Ik zat vroeger in de rol van ”de buitenstaander”. Door niets te doen, tolereerde ik het gedrag van de pester en zijn assistent. Ik had gewoon niet de ballen om me ermee te bemoeien.
Het grootste deel van de kinderen die gestemd hebben op een poll van het jeugdjournaal, denkt dat er de mogelijkheid bestaat dat er in de toekomst niet meer gepest zal worden. De week tegen het pesten zorgt ervoor dat het weer bespreekbaar wordt. Mensen zijn heel bijzonder, hartstikke verschillend en laten we dat vooral liefhebben!
#deweektegenhetpesten
Foto door Jem Sahagun op Unsplash
[…] toch een beetje zo van,.. geeft niks dat je vmbo hebt, jij komt er ook wel. Hiermee werd vroeger door ouders dus al bestempeld dat je met vmbo niveau niet goed genoeg […]