Er is altijd die ene moeder die iets over het hoofd ziet. Dat je denkt, jemig mina mens, hoe kan je dat nou vergeten?! Nou let op, ik baalde als een stekker dat mijn wekker maandagochtend om 06:50 af ging. De herfstvakantie was voorbij. Heel even lag ik nog heerlijk warm in bed mezelf te frustreren over de achterlijke tijd dat ik mijn bed uit moest. Hop eruit! Mijn dochter plukte ik eruit, zij moest naar school. Net zo’n ochtendmens als ik, niet dus. Vooral elkaar met rust laten en alles op de automatische piloot laten gaan, dan zou alles goedkomen!
Mijn puber kon uitslapen want hij had het eerste uur vrij van school. Ik was zo jaloers! Ik keek met mijn duffe kop naar de zoldertrap die leidt naar zijn slaapkamer en ik dacht, ja jij kan wel blijven liggen.
Die ene moeder die iets vergat, maar wat?
Omringt door drie kalenders in de keuken was het licht van de afzuigkap het enige lampje dat bij mij ging branden. Tijdens het inpakken van de schooltas van mijn dochter zei ik nog tegen mezelf, wees niet die ene moeder die een fles aanmaaklimonade in de schooltas stopt in plaats van een drinkbeker. Tas correct ingepakt, tanden gepoetst, jas en schoenen aan en gaan! Het was koud buiten, ik haat kou. Maar het moest maar.
We rijden de straat van de school in en plotseling wordt ik overvallen door een gevoel van verbazing en paniek. Geen kind op het schoolplein te zien en geen fiets in het fietsenrek! Ik voelde mij heel even die acteur in die zombie film 28 Days Later waarin hij na een diepe slaap wakker wordt, door de stad heen loopt, en alles en iedereen is pleite. Het was alleen nog wachten op de zombies.
Ik heb duidelijk iets gemist, maar wat?
Mijn dochter parkeerde twijfelend, als enige, haar fiets en alles wat ik dacht was, fuuuuuuck. Ik liep vol schaamte voorzichtig het schoolplein op, werd gespot door een zombie juf en ze kwam naar me toe gelopen. Vluchten kon niet meer want ze had me al gezien, nu sta ik 100% voor schut. Als ze me nou niet gezien had waren we gewoon naar huis gefietst zonder dat het iemand op zou vallen, dan hoorde het er gewoon bij. Een stukje fietsen om 08:00 op maandagochtend, gezellig toch?
Vol schaamte maar toch met een pokerface sta ik voor de juf en ze kijkt me aan, haar blik zei genoeg. Weer zo’n moeder die niet op de schoolkalender heeft gekeken. Hoe vaak zouden leerkrachten dit tegenkomen op een studiedag? Ik ben daar best benieuwd naar want het kan haast niet zijn dat ik de enige ben. De grond zakte weg onder mijn voeten en ik schaamde me zo diep dat ik met mijn tenen Australië kon aanraken.
Hoe kon ik het vergeten, het was studiedag!
Oke, het is een studiedag, hoe kon ik dat gemist hebben met drie kalenders in de keuken?! Blijkbaar hangen alle kalenders er puur voor de decoratie. De hele fietsrit terug naar huis voelde ik mij overstromen van schaamte en ik baalde. Het is niet nodig om me te schamen, maar toch! Ik had mijn wekker niet hoeven zetten, mijn mini me ochtendhumeur niet uit bed hoeven plukken en niet door de kou hoeven fietsen. Toen kwamen de troostende woorden van mijn dochter. ”De juf had al gezegd dat we na de vakantie een extra dag vrij zijn, maar welke dag dat dan is?”
Er is altijd wel die ene moeder die … (vul je blunder maar in) …
Als we dan toch een studiedag hebben, moeten we er maar het beste van maken. We gaan lekker samen gamen. Want gamen is gezond, lees hier waarom.
Photo by Kelly Sikkema on Unsplash
Haar kind op de verkeerde dag verkleed naar school laat gaan …( niet eind van kinderboekenweek , maar een week te vroeg)
Oeps 😅, haha.
Heerlijk opgeschreven, gelukkig is mij dit nooit overkomen!
Ergens ging er iets mis 😅