Deze week, ‘Ik heb geen papa’, een gastblog van Mirthe waarin zij verteld over haar leven als alleenstaande moeder. Een situatie waarbij de vader niet in beeld is, viel in deze situatie niet binnen het maatschappelijke plaatje.
´Ik heb geen papa.´
Samen met m’n dochter sta ik in de rij bij de supermarkt. Terwijl ik gefocust ben op het inpakken van de boodschappen, staat m’n dochter te kletsen met de dame achter haar. “Wij gaan op vakantie”, zegt ze. De dame reageert enthousiast en zegt: “Wat leuk! Dus jij gaat gezellig met papa en mama op vakantie?!”
“Nee hoor, samen met mama, want ik heb geen papa!” Antwoordt m’n dochter.
De dame in kwestie weet even niet wat ze moet zeggen, maar maakt er snel het volgende van; “O, veel plezier hè met mama!” Het komt vaker voor dat het onderwerp ter sprake komt. maar mijn reactie is niet altijd hetzelfde. Vaak komt het voor dat ik mij schuldig voel tegenover mijn dochter. Dan voel ik mij schuldig om het feit dat zij geen vader heeft. Maar over het algemeen heb ik geaccepteerd dat onze situatie is zoals het is.
De toekomst is anders gelopen dan gehoopt.
M’n dochter is een kleine kletskous van 5 jaar en voelt zich vrij om mensen te vertellen wat ze leuk vindt, wat ze gaat doen enzovoorts. Dat maakt haar zo leuk en onbevangen. Soms merk ik aan mezelf dat het ook pijnlijk kan zijn als het gaat over de gezinsvorm of de afwezigheid van een vader. Mijn dochter en ik zijn al vanaf haar geboorte samen, zonder dat er een vader in beeld is. Jaren geleden had ik nooit kunnen bedenken dat mijn toekomst er zo zou gaan uitzien. Toen ik begin twintig was, had ik al een kinderwens en hoopte ik in de toekomst een mooi gezinnetje te kunnen stichten, samen met een lieve partner. Dat is anders gelopen. Toen pijnlijk, maar uiteindelijk goed.
Huisje. boompje, beestje?
Ik ben altijd uitgegaan van het maatschappelijke beeld dat in de volksmond ‘huisje, boompje, beestje’ wordt genoemd. Nu mijn situatie anders is dan ik ooit voor ogen had, realiseer ik mij hoe snel mensen (en ikzelf eerst ook), uitgaan van het standaard plaatje. Op zich logisch en verklaarbaar. Maar anderzijds niet meer van deze tijd. Of het nu gaat om gescheiden ouders, partners van hetzelfde geslacht of mijn eigen situatie. Ik vind het frustrerend wanneer mensen er vanuit gaan dat er een papa in beeld is. We zouden met z’n allen wat meer ruimdenkender moeten zijn, in plaats van alles in hokjes plaatsen.
Mirthe durfde zich open te stellen en haar verhaal te doen als alleenstaande moeder. Ik heb veel respect voor alleenstaande moeders. Ze moeten het in grote lijnen allemaal maar alleen doen he. Ook alleenstaande moeders zijn de allerbeste moeders!
Wil jij, net als Mirthe, je verhaal (anoniem) delen? Laat het mij gerust weten! Dan zorgen we er samen voor dat jouw onderwerp onder de aandacht komt.
Photo by Jon Flobrant on Unsplash
