Als je kind op school keer op keer wordt geslagen door een ander kind, wat leg je dan uit?
A: Vertel het maar tegen de juf schat.
B: Terugslaan, BAM!
Je kind wordt geslagen, en dan?
Bovenstaande stelling is vrij kort door de bocht. Want het is natuurlijk niet het één of het ander. Kinderen maken ruzie, dat vind ik normaal. Ze hebben allemaal hun eigen mening en dat kan soms best botsen. Hoe dan ook zijn kinderen gewoon kinderen en die maken ruzie. Van ruzie leren ze dat meningen kunnen verschillen, je daar respect voor moet hebben en vooral ook hoe je de ruzie weer tot een goed einde brengt. Dat kunnen kinderen soms niet alleen. Daar springen wij als ouder bij. En wanneer het op school gebeurt speelt de leerkracht ook een hele belangrijke rol. Op welke manier kan je hier als ouder mee omgaan? Wat leg je uit aan je kind?
A: Vertel het maar tegen de juf schat.
De meest voor de hand liggende oplossing voor een ruzie is: erover praten! Oftewel, antwoord A van mijn stelling, vertel het maar tegen de juf schat! Terug slaan wordt niet geaccepteerd, erover praten wel. Als ze praten over de situatie komen ze er vaak achter wat de oorzaak was van de ruzie. Vaak gaat dat goed he! Ik vind het echt een goede zaak dat ze bij mijn dochter op school veel energie stoppen in het bespreken en oplossen van ruzies. Op deze manier leren ze ermee omgaan. En dat is toch wat je wil als ouder, dat je kind leert hoe ze ruzies kunnen oplossen. Maar soms, heel soms, heeft je kind genoeg gebruik gemaakt van antwoord A. Tegen de juf vertellen helpt niet, want wéér komt je kind thuis met het verhaal dat hij/zij geslagen is! Je hebt weer een verdrietig kind thuis, plezier in school verdwijnt langzaam en het geduld van de ouder is op! Ja, dan blijft er in mijn stelling nog één optie over.
B: Terugslaan, BAM!
Je bent het als ouder helemaal zat om je kind verdrietig te zien. Je hart breekt elke keer dat je kind thuiskomt met het verhaal dat er wéér geslagen is. ”Weet je wat je doet schat, van mij mag je terugslaan!”. Mijn kind hoeft niet elke keer de pispaal te zijn. Laat maar zien wie je bent en geef maar een klap terug! De maat is vol! Het is niet handig om een kind aan te leren dat je agressie moet gebruiken om ruzies op te lossen. Maar ergens is er ook een punt waarbij je, als kind, niet over je heen moet laten lopen. Ze moeten ook leren voor zichzelf op te komen, is het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Er hoeven geen blauwe ogen of botbreuken uit voort te komen. Maar als je een klap krijgt, geeft je maar een klap terug! Puur voor de vorm.
Is hier een middenweg in te vinden? Je kan wel in gesprek blijven met elkaar, maar ergens is de grens een keer bereikt toch? Hoe los jij als ouder zoiets op?
Dit komt trouwens ook bij volwassene voor, het type mens waarvan je verwacht dat er verstandig gehandeld wordt. Maar niets is minder waar. Ik schreef ooit een blog over meer zelfvertrouwen krijgen, die kan je HIER lezen.
Photo by Karla Hernandez on Unsplash
Lastig inderdaad als dit keer op keer gebeurd. Een keer terugslaan kan effectief zijn, maar dat hoeft natuurlijk niet. Uiteindelijk is praten in de klas en praten met de betreffende ouders erbij voor mij de oplossing geweest (13 jaar geleden).
Wel fijn dat het opgelost is! Elke situatie is weer anders en je hoopt op een goede uitkomst, maar ooh wat lastig!